ASİ,YANLIZ,SUSKUN....

Tik tak... Tik tak… Sabahın parlak ve ılık aydınlığı odama girerken, hemen yatağımdan kalkıp avluya doğru yürümeye başladım. Kuşların davudi cıvıltıları sabah melteminde kulaklarıma serinliği çağrıştırıyordu. Hemen çeşmeden biraz su alıp yüzümdeki çatlamış hüzünlere su döküp, umut vadilerini şenlendirdim. Saçlarımı biraz ıslatıp aynanın karşısına geçince, birden irkildim. Kendimi tanıyamamıştım bir an. Yüzümdeki çizgiler gri tonda kavisler çizmişti. Fazla tahammül edemedim ve oradan uzaklaştım. Artık kendime katlanacak mecalim kalmamıştı. Kendimi bir sahile vurmak ve uzaklaşmak istiyordum. Olmuyor ve bırakmıyordu bu garip münzevilik. Hızlı bir şekilde toparlanıp evden uzaklaştım. Koşuyordum ötelere doğru… Doğruca sahile indim. Balıkçı tekneleri arasında martıların özgürce uçuşlarını görünce kendimi biraz mahkûm ve yalnız hissettim. Biraz ötede kendini ötelere vermiş, yalnız bir deniz feneri gördüm. O da benim gibi kendisini münzeviliğe vermişti. Ona usulca yaklaşıp, asi ve yalnız duruşuna dokundum. Yıllardır hasretini çektiğimiz sırdaş gibi baktık birbirimize. Bir anne şefkati ile okşadı saçlarımı. Yüzümü mavi ufuklara çevirip, sırtımı ona yasladım. Ona diyecek o kadar çok kelimelerim vardı ki haykırmak için... ‘Bana sus! Dedi. Eğer konuşmak için geldin ise burası o mekân değil. Burada kısa kelimeler konuşulur. Durduğun yer münzeviliğin lisan-ı garipliğidir. Hırçınlaşan denize karşı bir sükûnet olma halidir burası. Özgürlük şarkılarının bestelendiği yerdir burası. Her sevdayı dara çeken vefasız Leyla karşı susma yeridir. Sükûn bul! Ve git buradan’ dedi. O anda yüreğim ve aklım sırrına anlam veremediği bu samimi siteme ve nidaya hiçte hayır diyemedi. Ondan ayrılıp yollara düştüm. Artık, pörsümüş tüm sevgilere karşı tepeden tırnağa bir susma eylemiyim…
Güneşe doğru yürüyüp gölgemi arkamı aldım. Kaldırımlar boyu uzayan yalnızlığımı arkama almış bir münzevi olarak vefasız sevgiliye dair dudaklarımdan çıkan son ses ‘…Susmaya gidiyorum…/ Yüreğim sende sus…’

hayri mazlum demiş ki:

..... Durduğun yer münzeviliğin lisan-ı garipliğidir. Hırçınlaşan denize karşı bir sükûnet olma halidir burası...Özgürlük şarkılarının bestelendiği yerdir burası. Her sevdayı dara çeken vefasız Leyla'ya karşı susma yeridir. Sükûn bul! Ve git buradan’ dedi. O anda yüreğim ve aklım sırrına anlam veremediği bu samimi siteme ve nidaya hiçte hayır diyemedi. Ondan ayrılıp yollara düştüm. Artık, pörsümüş tüm sevgilere karşı tepeden tırnağa bir susma eylemiyim…
Güneşe doğru yürüyüp gölgemi arkamı aldım. Kaldırımlar boyu uzayan yalnızlığımı arkama almış bir münzevi olarak vefasız sevgiliye dair dudaklarımdan çıkan son ses ‘…Susmaya gidiyorum…/ Yüreğim sende sus…’

emeğine sağlık abim..mükemmel